O kogucie

Pewnego dnia czart ujrzał w Kazimierzu pięknego! Dorodnego! koguta. Ptak wydawał się wielce szczęśliwy, co dodatkowo skusiło licho! Postanowił na niego zapolować i go zjeść… Koguty okazały się tak smaczne, że od tej pory nasz czarny charakter nie mógł się im oprzeć. Najbardziej smakowały mu czarne okazy z pięknymi, czerwonymi grzebieniami. Wszystkie koguty w okolicy znalazły się w wielkim niebezpieczeństwie, ich los zdawał się być przesądzony.

Łakomy diabelec miał tak duży apetyt, że w miasteczku bardzo szybko został tylko jeden czarny kogut. Ptak był stary, ale mądry i sprytny. Obiecał sobie, że nie da się pokonać diabłu. Aby ocalić życie, postanowił ukryć się w przygotowanej wcześniej kryjówce, z dala od miasteczka.

Diable licho dłuuuuugo szukało koguta. Używało do tego całej swojej czarciej mocy, ale nadaremnie. Tak długo przeczesywał każdy zakamarek, każdy kąt, że popadał już we wściekłość i tracił siły. Ten moment wykorzystali zakonnicy z klasztoru, którzy ruszyli z pomocą kogutowi. Franciszkanie szybko znaleźli sposób na unicestwienie okrutnego diabła. Poświęcili obficie święconą wodą diabelskie lokum, ukryte w klasztornej fosie. Wieczorem, kiedy zmęczony i kompletnie zniechęcony czart wracał z polowania, poczuł zapach święconej wody. Zapach był dla niego tak wstrętny, do tego stopnia nie do zniesienia, że wziął kopyta za pas i uciekł w popłochu.

Ocalony kogut wyszedł z ukrycia i dumnie spacerował uliczkami w geście triumfu nad uporczywym diabłem. Zabrał się z ochotą za powiększanie rodziny i już niedługo na ulicach miasteczka pojawiły się kurczęta. Kogut stał się symbolem, o którym mieszkańcy nigdy nie zapomnieli.

Na pamiątkę tej pięknej historii, w Kazimierzu zaczęto piec koguty z ciasta, które do dziś są symbolem tego miejsca. Dobrze wypieczone drożdżowo-maślane koguty są przysmakiem nie tylko turystów, ale też mieszkańców. Do dnia dzisiejszego stanowią doskonałą pamiątkę z pobytu w urokliwym Kazimierzu Dolnym.